NL117.20 Eremoeder
Ontwerp 2025 Ott
S. Frethorik
1. Tweede Erge Tijd
Een Nieuwe Moeder
117.20 Al tweehonderdtweeëntachtig jaar hadden we geen Eremoeder gehad, maar nu alles bijna verloren leek, ging men er één kiezen.
Het lot viel op Gosa, toegenaamd Makonta, een Burgmaagd van Frijasburg op Texland, met een verlicht verstand en zuivere zintuigen. Heel geschikt dus, en omdat alleen haar burg gespaard was gebleven, vond iedereen dat het haar roeping was.
Tien jaar later kwamen de zeevaarders van Forana en Lijdaburg. Ze wilden de zwarte mannen met vrouw en kind het land uitdrijven. Daarover [118] wilden ze de Moeder om raad vragen. Maar Gosa vroeg: “Kan je ze terugbrengen naar hun landen? In dat geval moet je opschieten, anders zullen ze hun familie niet terugvinden.”
“Nee”, zeiden ze. Toen zei Gosa: “Ze hebben je zout geproefd en je brood gegeten. Hun lijf en leven hebben ze aan jouw bescherming toevertrouwd. Jullie moeten je eigen hart raadplegen, maar ik zal raad geven. Hou ze vast totdat je in staat bent om ze naar hun thuisland te brengen, maar geef ze geen toegang tot je burgen. Waak over hun zeden en leid hen op alsof ze Frijaszonen zijn. Hun (Frijas) vrouwen zijn hier de sterksten. Als rook zal hun (Lijdas) bloed verwaaien, tot er uiteindelijk niets anders dan Frijas bloed in hun nakomelingen zal overblijven.” Zo zijn ze hier gebleven. Ik hoop dat mijn nageslacht wil nagaan of Gosa de waarheid sprak.
Toen onze landen weer begaanbaar waren, kwamen er bendes arme Saksen en vrouwen naar de domeinen van Staveren en het Alderga, om gouden en andere sieraden te zoeken in de zompige bodem. Maar de zeevaarders wilden hen niet toelaten. Toen gingen ze uit lijfsbehoud de verlaten dorpen in West-Flieland bewonen.
Noten
NL115.10 Overspoeld ᐊ vorig/volgend ᐅ NL118.32 Vloot
Aangepaste volgorde:
NL115.10 Overspoeld ᐊ vorig/volgend ᐅ NL130.21 Noordland
In andere talen
Andere Nederlandse vertalingen
Hoofdstukken S1 en S2: Ottema 1876 | Overwijn 1951