NL090.01 Apollania
Ontwerp 2025 Ott
R. Apollania
1. Na Adela’s Dood
90.01 [090] Mij heeft men Apollania genoemd.
Tweemaal dertig dagen na de dood van mem werd het lijk van mijn broer Adelbrost gevonden op de werf, zijn hoofd gespleten en zijn ledematen uiteen gescheurd. Mijn taat, die ziek op bed lag, is van schrik gestorven. Toen is mijn jongere broer Apol hiervandaan naar de westzijde van Skénland gevaren, alwaar hij een burg heeft gebouwd, genaamd Lindasburg,[1] om van daaruit ons leed te wreken. Wralda heeft hem daarvoor vele jaren gegund. Hij kreeg vijf zonen, die de schrik zijn van de Mágí en de trots van mijn broer.
Na de dood van mijn mem en oudste broer, zijn de meest getrouwen uit alle gewesten samengekomen en hebben een verbond gesloten, genaamd de Adelband.
Opdat ons geen verder leed zou overkomen, hebben zij mij en mijn jongste broer Adelhart op de burg ondergebracht — mij bij de Faamkes en mijn broer bij de weermannen. Toen ik dertig jaar was, heeft men mij tot Burgfaam verkozen, en toen mijn broer vijftig was werd hij verkozen tot Grevetman. Van mem’s kant was mijn broer de zesde, maar van taat’s kant de derde. Volgens het recht mochten zijn nakomelingen dus geen Overa Linda achter hun naam [091] zetten,[2] maar iedereen wilde dat toch toestaan, ter ere van mijn mem.
Bovendien heeft men ons ook een afschrift gegeven van Het Boek der Adela-volgers. Daar ben ik het meest blij mee, want door de wijsheid van mijn mem kwam het ter wereld.
In de burg heb ik nog andere geschriften gevonden, die niet in het boek staan, waaronder lofspreuken over mijn mem. Dat alles zal ik eraan toevoegen.
Noten
NL087.19 Adelbrost ᐊ vorig/volgend ᐅ NL091.11 Verraad
Aangepaste volgorde:
NL093.18 Gifpijl ᐊ vorig/volgend ᐅ NL106.10 Ljudgarda
In andere talen
Andere Nederlandse vertalingen
Hoofdstukken P en R1 t/m R3: Ottema 1876 | Overwijn 1951