NL079.11 Denen: Difference between revisions

Latest revision as of 10:04, 4 November 2024

Ontwerp 2025 Ott

N. Op Alle Burgen 3

1. De Deense Gemeenschap

79.11 Dit is op al onze burchten te lezen:

Hoe wij onze Denemarken verloren, zestienhonderdentwee jaar na Aldland verzonk.

Dankzij Wodin's ontrouw en lichtzinnigheid had de Mágí oostelijk Skénland onderworpen, maar over bergen en zee durfde hij niet te komen. De Moeder wilde het gebied niet herwinnen. Ze verklaarde: “Zijn wapens schrikken mij niet af, maar wel een herstelde omgang met de Skénlanders, omdat ze al verbasterd en bedorven zijn.” De Gemeenschapsraad gaf haar gelijk en daarom liet men het zo.

Ruim honderd jaar geleden echter, begonnen de Denen een handel. Ze gaven hen ijzeren wapens en gereedschap in ruil voor gouden sieraden, koper en ijzererts. De Moeder stuurde boden met de raad om daarmee te stoppen. Ze maakte zich zorgen, zei ze, over hun normbesef, [080] want als ze dat verloren, zouden ze ook hun vrijheid verliezen. Maar de Denen zagen dat niet in. Ze wilden niet begrijpen dat hun normen konden vervagen en daarom trokken ze zich niets aan van haar waarschuwing.

Uiteindelijk verkochten ze zelfs hun eigen wapens en voedselvoorraden. Maar deze dwaling verwekte hun straf. Hun lichamen waren bedekt met pracht en praal, maar hun kisten, vaten en schuren waren leeg.

Honderd jaar nadat het eerste schip met voorraden van wal was gestoken, kwamen armoede en schaarste door de vensters naar binnen.^[1] Honger spreidde zijn vleugels en streek neer op het land. Ruzie liep brutaal over straat en ging in elk huis op bezoek. Liefde voelde zich nergens meer thuis en eendracht vluchtte weg. Het kind vroeg zijn moeder om eten, maar zij had alleen nog sieraden. De vrouw ging naar haar man en die ging naar de Greve. Maar die had zelf ook niets meer of hield het verscholen.

Nu moest men de sieraden wel verkopen. Maar terwijl de zeevaarders daarmee onderweg waren, kwam een strenge vorst die een plaat van ijs over de zeestraat legde. Toen deze brug sterk genoeg was, stak waakzaamheid over [081] en verliet het land, waarna verraad op haar zetel klom. In plaats van de kust te bewaken, spanden ze hun paarden voor hun sledes en maakten de overtocht naar Skénland. Evenzo kwamen de Skénlanders, die benieuwd waren naar hun voorouderlijke land, over naar de Denemarken. Op een heldere nacht kwamen ze allemaal tegelijk. Nu beweerden ze dat ze recht hadden op het land van hun voorouders en terwijl daarover geruzied werd, kwamen de Finnen naar de onbewaakte dorpen en gingen er met de kinderen vandoor.

Daardoor en doordat ze geen goede wapens meer hadden, verloren ze de zaak en daarmee ook hun vrijheid, want de Mágí kreeg het voor het zeggen. Dat alles kwam doordat ze Frija’s Tex niet lazen en haar raad in de wind sloegen. Sommigen menen dat ze door de graven zijn verraden en dat de Famen dat al veel eerder begrepen hadden, maar dat, wanneer zij hiervoor wilden waarschuwen, hun monden met gouden kettingen werden gesnoerd. Wij kunnen hierover geen oordeel vellen, maar we willen u op het hart drukken:

Vertrouw niet blind op de wijsheid en deugd van je leiders en Famen. Want ons behoud staat of valt met eenieders beheersing van de eigen aandriften en bewaking van het heil van de gemeenschap.

Noten

↑ Vgl. ‘Waar de vlijt de deur uitgaat, komt de armoede het venster in.’ (Spreekwoordenboek Harrebomée 1858, deel I blz. 20)

Navigeer

NL076.13 Athenia ᐊ vorig/volgend ᐅ NL082.01 Frana

Aangepaste volgorde:

NL208.17 Verdeeld ᐊ vorig/volgend ᐅ NL082.01 Frana

In andere talen

DE079.11 Dänemarken

EN079.11 Denmarks

ES079.11 Daneses

FS079.11 DÉNAMARKA

NO079.11 Danmark

Andere Nederlandse vertalingen

Hoofdstukken M, N en O: Ottema 1876 | Overwijn 1951

[1] Vgl. ‘Waar de vlijt de deur uitgaat, komt de armoede het venster in.’ (Spreekwoordenboek Harrebomée 1858, deel I blz. 20)

[1]

@@ Line 1: / Line 1: @@
 =={{Versie_Ott}}==
-'''[[079|[079/11]]]'''
+'''N. Op Alle Burgen 3'''
-=={{Versie_Own}}==
+'''1. De Deense Gemeenschap'''
-==Ottema 1876==
+'''[[079|79.11]]''' Dit is op al onze burchten te lezen:
-'''[111]''' '''Dit staat op al onze burgen.'''
-Hoe onze Denemarken voor ons verloren gingen, 1602 jaren nadat Atland was verzonken. Door Wodins dwaze dartelheid, was de Magy meester geworden over het oosterdeel van Schoonland. Over de bergen en over de zee durfden zij niet komen. De Moeder wilde het niet terug hebben, zij sprak zeggende: Ik zie geen gevaar in zijne wapenen, maar wel om de Schoonlanders weer te nemen, omdat zij verbasterd en verdorven zijn. Op de algemeene vergadering dacht men gelijkerwijze. Daarom is het aan hem gelaten. Groot honderd jaren geleden begonnen de Denemarkers met hun handel te drijven. Zij gaven hun ijzeren wapenen en gereedschap, daarvoor ruilden zij gouden sieraden benevens koper- en ijzererts. De Moeder zond boden en raadde hun, zij zouden den ruilhandel laten varen. Daar was gevaar, zeide zij, voor hunne zeden, en indien zij hunne zeden verloren, dan zouden zij ook hunne vrijheid verliezen. Maar de Denemarkers hadden nergens ooren naar; zij wilden niet begrijpen, dat hunne zeden verloren konden gaan; daarom stoorden zij zich niet aan haar. Ten langen leste brachten zij hunne eigene wapenen en leeftocht zoek. Maar dit kwaad veroorzaakte hunne straf. Hunne ligchamen werden overladen met glans en schijn, maar hunne kisten, kasten en schuren werden ledig. Juist honderd jaar nadat het eerste schip met leeftocht van de kust in zee gestoken was, kwam armoede en gebrek door de vensters binnen, honger spreidde zijne wieken uit en streek op het land neder, tweespalt liep trotsch over de straat, en voorts de huizen in, liefde kon geen steun langer vinden, en eendracht liep weg. Het kind vroeg eten van zijne moeder, en die had geene spijs, maar wel sieraden. De vrouwen kwamen tot hunne mannen, deze gingen tot de graven, de graven hadden zelve niets, of hielden het verborgen. Nu moest men de sieraden verkoopen, maar terwijl de zeelieden daarmede '''[113]''' vertrokken waren, kwam de vorst en legde een plank neder op de zee en over de straat (de Sond). Toen de vorst de brug gereed had, stapte de waakzaamheid daarover het land uit, en het verraad klom op zijn zetel. In plaats van de oevers te bewaken, spanden hij hunne paarden voor hunne sleden, en reden naar Schoonland. Doch de Schoonlanders, die begeerig waren naar het land hunner voorvaderen, kwamen naar de Denemarken. Op een heldere nacht kwamen zij alle. Nu zeiden zij, dat zij recht hadden op het land hunner voorvaderen, en terwijl men daarover streed, kwamen de Finnen in de verlatene dorpen en liepen met de kinderen weg. Daardoor en dat zij geene goede wapenen hadden, deed hun de strijd verliezen en daarmede de vrijheid, want de Magy werd meester. Dat kwam daar van daan, dat zij Fryas tex niet lazen en hare raadgevingen verwaarloosd hadden. Er zijn sommigen, die meenen, dat zij door de Graven verraden zijn, en dat de maagden dat al lang bespeurd hadden. Doch zoodra iemand daarover spreken wilde, werd hem de mond gesnoerd met gouden ketens. Wij kunnen daarover niet oordeel vellen, maar wij willen u toeroepen: Verlaat u niet te zeer op de wijsheid en deugd noch van uwe vorsten noch van uwe maagden; want zal het stand houden, dan moet iedereen waken over zijn eigene hartstochten en voor het algemeene welzijn.
+Hoe wij onze Denemarken verloren, zestienhonderdentwee jaar na Aldland verzonk.
-==Noten==
+Dankzij Wodin's ontrouw en lichtzinnigheid had de Mágí oostelijk Skénland onderworpen, maar over bergen en zee durfde hij niet te komen. De Moeder wilde het gebied niet herwinnen. Ze verklaarde: “Zijn wapens schrikken mij niet af, maar wel een herstelde omgang met de Skénlanders, omdat ze al verbasterd en bedorven zijn.” De Gemeenschapsraad gaf haar gelijk en daarom liet men het zo.
+Ruim honderd jaar geleden echter, begonnen de Denen een handel. Ze gaven hen ijzeren wapens en gereedschap in ruil voor gouden sieraden, koper en ijzererts. De Moeder stuurde boden met de raad om daarmee te stoppen. Ze maakte zich zorgen, zei ze, over hun normbesef, '''[[080|[080]]]''' want als ze dat verloren, zouden ze ook hun vrijheid verliezen. Maar de Denen zagen dat niet in. Ze wilden niet begrijpen dat hun normen konden vervagen en daarom trokken ze zich niets aan van haar waarschuwing.
+Uiteindelijk verkochten ze zelfs hun eigen wapens en voedselvoorraden. Maar deze dwaling verwekte hun straf. Hun lichamen waren bedekt met pracht en praal, maar hun kisten, vaten en schuren waren leeg.
+Honderd jaar nadat het eerste schip met voorraden van wal was gestoken, kwamen armoede en schaarste door de vensters naar binnen.<ref>Vgl. ‘Waar de vlijt de deur uitgaat, komt de armoede het venster in.’ (Spreekwoordenboek [https://www.google.nl/books/edition/Spreekwoordenboek_der_Nederlandsche_taal/5koCAAAAQAAJ?hl=en&gbpv=1&dq=Spreekwoordenboek%20der%20Nederlandsche%20taal%20Harrebom%C3%A9e&pg=PA20 Harrebomée 1858], deel I blz. 20)</ref> Honger spreidde zijn vleugels en streek neer op het land. Ruzie liep brutaal over straat en ging in elk huis op bezoek. Liefde voelde zich nergens meer thuis en eendracht vluchtte weg. Het kind vroeg zijn moeder om eten, maar zij had alleen nog sieraden. De vrouw ging naar haar man en die ging naar de Greve. Maar die had zelf ook niets meer of hield het verscholen.
+Nu moest men de sieraden wel verkopen. Maar terwijl de zeevaarders daarmee onderweg waren, kwam een strenge vorst die een plaat van ijs over de zeestraat legde. Toen deze brug sterk genoeg was, stak waakzaamheid over '''[[081|[081]]]''' en verliet het land, waarna verraad op haar zetel klom. In plaats van de kust te bewaken, spanden ze hun paarden voor hun sledes en maakten de overtocht naar Skénland. Evenzo kwamen de Skénlanders, die benieuwd waren naar hun voorouderlijke land, over naar de Denemarken. Op een heldere nacht kwamen ze allemaal tegelijk. Nu beweerden ze dat ze recht hadden op het land van hun voorouders en terwijl daarover geruzied werd, kwamen de Finnen naar de onbewaakte dorpen en gingen er met de kinderen vandoor.
+Daardoor en doordat ze geen goede wapens meer hadden, verloren ze de zaak en daarmee ook hun vrijheid, want de Mágí kreeg het voor het zeggen. Dat alles kwam doordat ze Frija’s Tex niet lazen en haar raad in de wind sloegen. Sommigen menen dat ze door de graven zijn verraden en dat de Famen dat al veel eerder begrepen hadden, maar dat, wanneer zij hiervoor wilden waarschuwen, hun monden met gouden kettingen werden gesnoerd. Wij kunnen hierover geen oordeel vellen, maar we willen u op het hart drukken:
+Vertrouw niet blind op de wijsheid en deugd van je leiders en Famen. Want ons behoud staat of valt met eenieders beheersing van de eigen aandriften en bewaking van het heil van de gemeenschap.
+===Noten===
 <references />
+{{Hoofdstuk Navigatie|normal=NL082.01 Frana|back=NL076.13 Athenia|alternative=NL082.01 Frana|altback=NL208.17 Verdeeld}}
+=={{Titel andere talen}}==
+<span>
+:<div class="emoji flag de"></div> '''[[DE079.11 Dänemarken]]'''
+:<div class="emoji flag uk"></div> '''[[EN079.11 Denmarks]]'''
+:<div class="emoji flag es"></div> '''[[ES079.11 Daneses]]'''
+:<div class="emoji flag fs"></div> '''[[FS079.11 DÉNAMARKA|FS079.11 <span class="fryas">DÉNAMARKA</span>]]'''
+:<div class="emoji flag no"></div> '''[[NO079.11 Danmark]]'''</span>
+=={{Ander NL}}==
+Hoofdstukken M, N en O: [[MNO Ottema|Ottema 1876]] | [[MNO Overwijn|Overwijn 1951]]
 [[Category:Nederlandse Vertalingen]]
-__FORCETOC__
+{{DEFAULTSORT:^N. Op Alle Burgen 3^}}
-{{DEFAULTSORT:^Hk 11 Op Alle Burchten 2^}}
-{{Hoofdstuk Navigatie|normal=Nl 11b Frana}}