NL117.20 Eremoeder

Ontwerp 2025 Ott

14b. Een Nieuwe Eremoeder

[117/20] Al 282 jaar hadden we geen Eremoeder gehad, maar nu alles bijna verloren leek, ging men er één kiezen.

Het lot viel op Gosa, toegenaamd Makonta, een burchtmaagd van Fryasburg op Texland, met een verlicht verstand en zuivere zintuigen. Heel geschikt dus, en omdat alleen haar burcht gespaard was gebleven, vond iedereen dat het haar roeping was.

Tien jaar later kwamen de stuurlieden van Forana en Lydaburg. Ze wilden de zwarte mensen met vrouw en kind het land uitdrijven. Daarover [118] wilden ze de Moeder om raad vragen. Maar Gosa vroeg: "Kan je ze terugbrengen naar hun landen? In dat geval moet je opschieten, anders zullen ze hun familie niet terugvinden." "Nee", zeiden ze. Toen zei Gosa: "Ze hebben je zout geproefd en je brood gegeten. Hun lijf en leven hebben ze aan jouw bescherming toevertrouwd. Jullie moeten je eigen hart raadplegen, maar ik zal raad geven. Hou ze vast totdat je in staat bent om ze naar hun thuisland te brengen, maar geef ze geen toegang tot je burchten. Waak over hun zeden en leid hen op alsof ze Fryaszonen zijn. Hun (Fryas) vrouwen zijn hier de sterksten. Als rook zal hun (Lydas) bloed verwaaien, tot er uiteindelijk niets anders dan Fryas bloed in hun nakomelingen zal overblijven." Zo zijn ze hier gebleven. Ik hoop dat mijn nageslacht wil nagaan of Gosa de waarheid sprak.

Toen onze landen weer begaanbaar waren, kwamen er bendes arme Saxmannen en vrouwen naar de domeinen van Staveren en het Alderga, om gouden en andere sieraden te zoeken in de zompige bodem. Maar de stuurlieden wilden hen niet toelaten. Toen gingen ze uit lijfsbehoud de verlaten dorpen in West-Flieland bewonen.

Overwijn 1951

[/113] In 282 jaar hadden wij geen Eremoeder gehad en nu alles verloren scheen, ging men er een kiezen. Het lot viel op Makanto bijgenaamd Goza. Zij was burchtmaagd op Fryaburcht te Techelland (Texel). Helder van hoofd, klaar van zin en heel bekwaam en omdat alleen haar burcht gespaard was, zag iedereen daaruit haar roeping. Tien jaar later kwamen de zeelieden van Forana en van Lydaburcht. Zij wilden de zwarte mannen met vrouw en kind het land uit drijven. Daarover wilden zij de raad van de Moeder inwinnen, Maar Goza vroeg : kunt gij die allen terugvoeren naar hun landen, dan behoort gij spoed te maken, anders zullen zij hun bloedverwanten niet meer terugvinden, Nee, zeiden zij. Toen zeide Goza: Zij hebben uw zout geproefd en uw brood gegeten, Hun lijf en leven hebben zij onder uw hoede gesteld. Gij moet uw eigen hart onderzoeken. [115] Maar ik wil U een raad geven. Houdt hen, totdat gij in staat zijt, om hen weer naar huis te brengen. Maar houdt hen uit de buurt van uw burchten. Waakt over hun zeden en onderwijst hen alsof zij Frya’s zonen waren, Hun vrouwen zijn hier de sterksten, Als rook zal hun bloed vervliegen, tot er ten laatste niets anders dan Fryabloed in hun nakomelingen zal overblijven. Toen zijn zij hier gebleven. Nu wenste ik wel, dat mijn nakomelingen er op zouden letten in hoeverre Goza waarheid sprak.

Toen onze landen weer begaanbaar waren, kwamen er benden arme Saksen en hun vrouwen naar de oorden van Staveren en het Aldega, om gouden en andere sieraden te zoeken in de drassige bodem. Maar de zeelieden wilden hen niet toelaten. Toen gingen zij de ledige dorpen bewonen te West-Vliedland (West Friesland), om in ’t leven te blijven.

Ottema 1876

[/161] In 282 jaren hadden wij geene Eeremoeder gehad en nu alles bijna verloren scheen, ging men eene kiezen. Het lot viel op Gosa toegenaamd Makonta. Zij was Burgtmaagd op Fryasburgt te Texland. Helder van hoofd en klaar van zin, heel goed, en omdat hare burgt alleen gespaard was, zag iedereen daaruit hare roeping. Tien jaren later kwamen de zeelieden van Forana en van Lydasburgt. Zij wilden de zwarte mannen met vrouw en kinderen uit het land drijven. Daarover wilden zij de raad der Moeder inwinnen. Maar Gosa [163] vroeg: kunt gij een en ander terug voeren naar hunne landen, dan behoort gij spoed te maken, anders zullen zij hunne bloedverwanten niet weder vinden. Neen, zeiden zij. Toen zeide Gosa: Zij hebben uw zout geproefd en uw brood gegeten. Hun lijf en leven hebben zij onder uwe hoede gesteld. Gij moet uw eigen hart onderzoeken. Maar ik wil u een raad geven. Houdt hen tot dat gij in staat zijt om hen weder naar huis te voeren. Maar houdt hen bij uwe burgten daar buiten. Waakt over hunne zeden, en onderwijst hen alsof zij Fryas zonen waren. Hunne vrouwen zijn hier de sterkste. Als rook zal hun bloed vervliegen, tot er ten laatsten niets anders dan Fryas bloed in hunne nakomelingen zal overblijven. Zoo zijn zij hier gebleven. Nu wenschte ik wel dat mijne nakomelingen daar op letten, in hoeverre Gosa waarheid sprak. — Toen onze landen weder te begaan waren, kwamen er benden arme Saxmannen en vrouwen naar de oorden van Staveren en het Alderga, om gouden en andere sieraden te zoeken uit de drassige bodem. Doch de zeelieden wilden hen niet toelaten. Toen gingen zij de ledige dorpen bewonen te West Flyland, om hun lijf te behouden.

Navigeer

Nl 14a Tweede Erge Tijd ᐊ vorig/volgend ᐅ Nl 14c Friso's Vloot

Aangepaste volgorde:

Nl 14a Tweede Erge Tijd ᐊ vorig/volgend ᐅ Nl 14f Noordland